ஒரு புனைவெழுத்தாளருக்கும் விமர்சகருக்கும் 1947ல் பிறந்தவர் லிடியா டேவிஸ். முதல் வகுப்பில் ஆங்கிலமும் இரண்டாவது வகுப்பில் ஜெர்மனும் (ஆஸ்திரியாவில்) பயில வாய்த்தவர். கதையின் முடிவு என்ற நாவலும் (The End of the story, 1995), பல்வேறு வகைகளான தொந்தரவுகள் (Varieties of Disturbance, 2007), சாமுவேல் ஜான்சன் கடுஞ்சினத்திலிருக்கிறார் (Samuel Johnson is indignant, 2002), அனேகமாக நினைவில்லை (Almost No Memory, 1997), ணீஸீபீ பிரித்தாய்க (Break It down, 1986) ஆகிய நான்கு முழுநீள சிறுகதைத் தொகுப்புகளும் பல்வேறு சிறுதொகுப்புகளும் அடங்கியது அவரது படைப்புலகம்.

அவரது எழுத்துக்கள் வடிவ வகைப்படுத்தலுக்கு ஆகாதவை. எளிதாக அவரது சில புனைவுகளை கட்டுரையென்றோ கவிதையென்றோ அழைத்துவிடலாம். பெரும்பான்மையான அவரது கதைகள் அளவில் மிக மிகச் சிறியவை. அவரது கதைசொல்லிகளுக்கு பெரும்பாலும் மிகக்குறுகிய வாய்ப்புகள் கொடுக்கப் பெற்றாலும் அவை மிகக்கூறிய கவனம் கொண்டவை. கதைச்சொல்லிகளின் அவதானிப்புகளை, சமயங்களில் விளையாட்டாக, உணர்ச்சிகளற்றவை எனக்கூறிவிடலாம் மேலும் இந்த ஒரு காரணத்தைக் கொண்டே லிடியா டேவிஸ் கதைகளில் கணிசமான அளவிலான உணர்ச்சிக் கூறுகள் உட்பொருட்களாக இருப்பதைக் காணலாம்.

பிரெஞ்சு இலக்கியத்தையும் மெய்யியலையும் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார், மார்சல் ப்ரௌஸ்டின் De cote de chez Swann-a Swann’s way என்று ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்தார், அது பரவலான விமர்சக கவனத்தைப் பெற்றது. மரீஸ் ப்ளான்சாட், பியர் ழான் ஜுவோ, மிசெல் லெய்ரிஸ் போன்றோரது படைப்புகளையும் மொழிபெயர்த்த்ருக்கிறார்.

புனைவுக்கான மெக்கார்த்தர் ஃபெல்லோசிப் உட்பட எழுத்திற்கான முக்கியமான பல அமெரிக்க விருதுகளைப் பெற்றிருக்கிறார், பிரெஞ்சு அரசாங்கத்தின் எழுத்து மற்றும் கலைக்கான செவாலியே விருதும் பெற்றிருக்கிறார். நியூயார்க் அரசு பல்கலைக்கழகத்தின் அல்பானி பல்கலைக்கழகத்தில் பயிற்றுவிக்கும் லிடியா டேவிஸ் வடக்கு நியூயார்க்கில் வசிக்கிறார்.

லிடியா டேவிஸ் குறித்து மேலும் சில குறிப்புகள்...

சாமுவேல் பெக்கெட், ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸோடு விளாதிமிர் நபக்கோவையும் தனது ஆதர்சமாக கொண்டவர் லிடியா, நன்கு பியானோ வாசிக்கூடியவர் லிடியா. தன் எழுத்து இசைக்கு நெருக்கமாக ஒரு வடிவைக் கொண்டிருப்பதற்கு இம்மூவரையும் உதாரணமாகக் கூறுகிறார்.

ஆங்கில இலக்கணம் குறித்த மிக விஸ்தாரமான அறிவும் திறனுமுடையவர், வடிவம் என்பதன் கச்சிதத்தன்மையோடு, சிக்கனமான மிகச்சரியான சொற்பிரயோகங்களைக் கொண்ட கதைகளை எழுதும் அவர், எக்காரணம் கொண்டும் ட்வீட்டர் இலக்கியத்துடன் தனது உழைப்பை ஒப்பிட விரும்பாதவர். பெரும்பான்மையான அளவில் சிறிய மிகச்சிறிய கதைகளானாலும் சரி, ‘வீ மிஸ் யூ’ போன்ற அளவில் பெரிய கதைகளானாலும் சரி, வாசிப்பாளனின் கடின உழைப்பைக் கோருபவைகளாக அவை உள்ளன.

முழுக்க முழுக்க அமெரிக்க எழுத்து, எழுத்தாளர்களைக் கொண்ட உதாரணங்களால் மேற்கண்ட உரையாடல் நடைப்பெற்றாலும், நம் சூழலுக்குப் பொருத்திப் பார்த்துக்கொள்ளும்போது, ஏன் இங்கு தயாரிக்கும் பட்டியல்களில் எதற்கு சில படைப்புகள் விடுபட்டு விடுகின்றன. தமக்கு உவப்பில்லா விஷயங்களை நாம் ஏன் தொடுவதே இல்லை என்பதும் விளங்க வாய்ப்பிருக்கிறது.

சிறுகதை என்பது வாழ்வில் உள்ள ஒரே ஒரு புள்ளியை எடுத்துக்கொள்வது என ஜெயமோகன், சிறுகதை - சமையல் குறிப்பில் குறிப்பிட்டிருப்பார், லிடியா டேவிஸின் கதைகள் அதைக் கடந்து வாழ்வின் ஒரு காற்புள்ளியாகவோ, அரைப்புள்ளியாகவோ, தொடர்புள்ளியாகவோ வடிவ விரிவு கொண்டுள்ளதை நாம் உணரலாம்.