எனக்குத் தெரியும் காதலிகளே: காட்டுத்தனமான வாழ்க்கை காரணமாய் என் தலைமுடியை இழந்து கொண்டிருக்கிறேன், மேலும் நான் கற்களின் மேல் உறங்கவேண்டியிருக்கிறது. நான் மிக மலிவான ஜின்னைக் குடித்துக்கொண்டிருப்பதை நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள். மேலும் நான் நிர்வாணமாய் காற்றினூடாய் நடக்கிறேன்.
நான் தூய்மையாய் இருந்த காலம் ஒன்றிருந்தது காதலிகளே.
எனக்கு ஒரு பெண் இருந்தாள். அவள் என்னைவிட வலிமையானவளாய் இருந்தாள், எருதை விட புல் வலிமையாய் இருப்பதைப் போல: அது நிமிர்ந்து நிற்கிறது மீண்டும்.
நான் பொல்லாதவனாய் இருப்பதைக் கண்டாள். இருந்தும் என்னை நேசித்தாள்
பாதை எங்கே செல்கிறது என என்னைக் கேட்கவில்லை, அது அவளது பாதையாயிருந்தது. ஒருவேளை அது கீழ்நோக்கி செல்வதாக இருந்திருக்கலாம். அவள் உடலை எனக்குத் தந்தபோது அவள் சொன்னாள்: இதற்கு மேல் ஒன்றுமில்லை. மேலும் அவள் உடல் என்னுடலாயிற்று.
இப்போது அவள் எங்கேயிமில்லை, மழைக்குப் பிறகான மேகமென மறைந்து போனாள். நான் அவளைப் போகவிட்டேன், அவள் கீழ்நோக்கிச் சென்றாள், காரணம் அதுதான் அவளது பாதை
ஆனால் இரவில் சில சமயங்களில் நான் குடித்துக் கொண்டிருப்பதை நீங்கள் பார்க்கும்போது காற்றினுள் வெளிறிய அவள் முகத்தைப் பார்க்கிறேன். வலிமையானதாய் அது என்னை நோக்கித் திரும்பியிருக்கிறது, மேலும் காற்றில் அவளுக்குத் தலைவணங்குகிறேன்.
From Five Epistles
